Na włoskich półkach sklepowych można dostać jedynie dwa rodzaje wędlin, popularną mortadelę lub jeszcze popularniejszą (znaną na całym świecie) szynkę parmeńską z Włoskiego Prosciutto di Parma. Ten wpis poświęcony zostanie jednej z droższych pozycji wśród wędlin a mianowicie Prosciutto. Niekiedy za parę plasterków tego smakołyku musimy zapłacić ponad 10 euro tj. 45 zł.
Szynka Pameńska jest robiona z całego nieseparowanego od kości uździenica wieprzowego. Udziec otacza się w soli po czym suszy w charakterystycznym klimacie słonecznej Italii, przeważnie w regionie Parmy, która ma idealne warunki do tworzenia tego specyfiku. Według badań i historii Szynka Parmeńska jest znana od ok. 2 000 lat i ponoć wytwarzana była w Parmie ze względu na obfite złoża soli, która w tym czasie idealnie zastępowała lodówkę i konserwowała mięso.
Aby uchronić szynkę od rozpowszechnieniem w 1963 roku powołano Consorzio del Prosciutto di Parma a w 1996 roku szynka parmeńska zyskała Certyfikat Ochrony Miejsca. Szynkę parmeńską można jeść praktycznie ze wszystkim, we Włoszech praktykowana jest przekładana szynka z melonem tworząc coś a'la carpaccio, można ją jeść samą z chlebem, z nabiałem, na ciepło i na zimno - zawsze smakuje idealnie.
Jest jednak jeden problem, nie można powiedzieć czy jest ona smaczna, ponieważ ten smak albo się pokocha albo znienawidzi na całe życie. Warto dodać że szynka parmeńska nie ma w sobie ani grama chemikaliów co jest surowo przestrzegane a jej podstawowym składnikiem jest wieprzowina oraz sól.
